آذر، عادل، خسروانی، فرزانه و جلالی، رضا (1392). تحقیق در عملیات نرم رویکردهای ساختاردهی مسئله. تهران: انتشارات سازمان مدیریت صنعتی.
اسماعیل‌پور، رضا، آذر، عادل و شاه‌محمدی، محمد (1396). ارائه مدل ساختاری تفسیری از شاخص‌های انتخاب تأمین کننده مبتنی بر مسئولیت اجتماعی شرکت. مطالعات مدیریت صنعتی، 15(47)، 45-70.
انصاریان، مجتبی (1398). حقوق محیط‌زیست. تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور.
تقی‌‌زاده انصاری، مصطفی (1374). حقوق محیط‌زیست در ایران. تهران: انتشارات سمت، چاپ اول.
چگنی، مهدی (1398). مسئولیت کیفری دولت‌ها در صدمات ناشی از ریزگردها. مطالعات بینالمللی پلیس، 10(39)، 72-53.
حبیب‌‌زاده، توکل و منصوری، فرنگیس (1392). بازخوانی اصل «میراث مشترک بشریت» و تفاوت‌‌های آن با مفهوم «نگرانی مشترک بشریت». پژوهشنامه حقوق اسلامی، 14(38)، 91-120.
حبیبی، محمدحسن (1384). حقوق محیط‌زیست، جلد اول. تهران: نشر دانشگاه تهران، چاپ دوم.
دبیری، فرهاد، پورهاشمی، سیدعباس و روستا، فخرالضحی (۱۳۸۸). بررسی اصول و مفاهیم حقوق بینالملل محیط‌زیست با نگاهی به توسعۀ پایدار. علوم و تکنولوژی محیط‌زیست، ۱۱(۳)، ۲۱۳-۲۲۵.
رجب‌‌زاده، محمدعلی (1387). حقوق محیط زیست. تهران: انتشارات سازمان محیط زیست.
رضوی‌نژاد، سیدمحمدرضا (1399). اصل پیشگیری در پرتو آرای زیست محیطی دیوان بینالمللی دادگستری. اولین کنفرانس بینالمللی روانشناسی، علوم اجتماعی و علوم انسانی. https://civilica.com/doc/1171192
رمضانی قوامآبادی، محمدحسین (1386). نگاهی به اصل استفاده غیر زیان‌بار (پایدار) از سرزمین در حقوق بینالملل محیط‌زیست. علوم محیطی، 4(4)، 57-74.
رمضانی قوامآبادی، محمدحسین (1389). بررسی محتوای اصل مشارکت در حقوق بینالملل محیط‌زیست. پژوهش حقوق عمومی عمومی، 12(29).، 160-115.
سالاری، اسماء (1399). ارزیابی اثرات زیست‌محیطی فرامرزی در حقوق بینالملل. مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران، 50(4)، 1331-1355. https://doi.org/10.22059/jplsq.2020.299162.2355.
سایبانی، علیرضا و شهبازی، علیداد (1396). حمایت از حقوق محیط‌زیست از منظر حقوق بینالملل بشر. ماهنامه پژوهش ملل، 2(16)، 81-96.
شفیعی بافتی، نگین و سلیمانی، شیما (1400). ارتباط میان اصل بهره‌برداری منصفانه و معقول و اصل منع آسیب در حقوق بینالملل آبراهه‌ها با تأکید بر کنوانسیون 1997. مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران، 51(4)، 1579-1601.
عبداللهی، محسن و معرفی، سعیده (1389). اصل مسئولیت مشترک اما متفاوت در حقوق بینالملل محیط زیست، پژوهش حقوق عمومی،12(29)، 199- 224.
فضلعلی سرکانی، مهری و طیبی، سبحان (1400). طرق حل‌وفصل اختلافات محیط‌زیستی ناشی از معاهدات بینالمللی. انسان و محیط‌زیست. 19(2)، 169-180.
کاشف، شهرزاد، و مولایی، یوسف و مجابی، سیدمحمد. (1395). اصل نو ظهور یکپارچگی در حقوق بینالملل محیط‌زیست، پنجمین همایش سراسری محیط‌زیست، انرژی و پدافند زیستی، تهران. https://civilica.com/doc/561842
کوروکولاسوریا، لال و نیکلاس، رابینسون (1390). مبانی حقوق بینالملل محیط‌زیست. سید محمدحسن حسینی(مترجم). تهران: انتشارات بنیاد حقوقی میزان.
لشکر بلوکی، مجتبی، خداداد حسینی، سیدحمید، حسینی، سیدمحمود و حمیدی‌زاده، محمدرضا (1391). طراحی مدل فرایندی راهبرد پابرجا با استفاده از رویکرد ترکیبی. اندیشه مدیریت راهبردی (اندیشه مدیریت)، 6(2)، 121-151. https://doi.org/10.30497/smt.2013.1324.
لطفی، حسن و مولائی، آیت (1389). جایگاه اصل پرداخت آلوده‌ساز در نظام حقوق محیط‌زیست ایران، دیدگاه‌های حقوق قضایی، بهار و تابستان( 49و 50) ، 92-65.
محمدی، سیامک، جعفری، محمدجواد و آزادبخت، فرید (1399). بررسی اصول حقوق بینالملل محیط‌زیست در پرتو اختلافات زیست‌محیطی. پژوهش‌‌های سیاسی و بین المللی، 11(45)، 303-323.
مشاری، محمد (1395). بررسی مدیریت پسماند در نظام حقوقی ایران. تحقیقات حقوقی، 19(74)، 329-355.
موسوی، سیدفضلالله و آرش‌‌پور، علیرضا (1394). جایگاه اصل احتیاطی در حقوق بینالملل محیط‌زیست. مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران، 45(2). 179-167. https://doi.org/10.22059/jplsq.2015.54817
موسوی، سیدفضلالله، حسینی، سیدحسین، موسوی‌فر، سیدحسین (1394). اصول حقوق بینالملل محیط‌زیست در پرتو آرای مراجع حقوقی بینالمللی. پژوهش حقوق عمومی، 17(48)، 9-25.
مولایی، آیت (1388). مبانی و اصول توسعه پایدار زیست‌محیطی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران. مجموعه حقوق محیط‌زیست، نظریه‌ها و رویه‌ها. تهران: انتشارات دفتر حقوقی و امور مجلس سازمان حفاظت از محیط‌زیست، چاپ اول.
نگوین، کک‌دین، پله، آلن، دییه، پاتریک (1383). حقوق بینالملل عمومی، جلد 2. حسن حبیبی (مترجم). تهران: نشر اطلاعات.
نعیمی‌‌زاد، هانیه و ابوییه، فخرالدین (1395). بررسی اصل حاکمیت دولت‌ها بر منابع طبیعی و ملی. دومین همایش ملی پژوهش‌‌های مدیریت و علوم انسانی در ایران، تهران. https://civilica.com/doc/597557
یوسفی، سمیه، نامدار پوربنگر، مصطفی و عباسی، عبادالله (1394). اصول حقوقی حاکم بر محیط زیست در حقوق بینن الملل. نخستین کنفرانس بینالمللی محیط‌زیست و منابع طبیعی. شیراز، ایران، 1-7.
Collins, L. (2020). Principle of non-regression. In Essential Concepts of Global Environmental Governance. Routledge.
Cottier, T., Aerni, P., Karapinar, B., Matteotti, S., de Sépibus, J., & Shingal, A. (2014). The principle of common concern and climate change (pp. 293-232). Archiv des Völkerrechts.
Dalhammar, C. (2018). Extended producer responsibility. In Elgar Encyclopedia of Environmental Law (pp. 208-218). Edward Elgar Publishing.
Far, K. (2013). Study the principles and concepts of international environmental law. Вестник Российского университета дружбы народов. Серия: Юридические науки, (3), 229-243.
Krämer, L. (2018). The principle of fighting environmental harm at source (source principle). In Elgar Encyclopedia of Environmental Law (pp. 186-194). Edward Elgar Publishing.
Lefeber, R. (2018). Responsibility not to cause transboundary environmental harm. In Elgar Encyclopedia of Environmental Law)pp. 92-102(. Edward Elgar Publishing.
Montini, M. (2018). The principle of integration. In Elgar Encyclopedia of Environmental Law (pp. 139-149). Edward Elgar Publishing.
Sands, Philippe. (1995). Principles of International Environmental Law. Manchester University Press.
Sands. P., Peel, J., Fabra, A., & MacKenzie, R. (2003), Principles of International Environmental Law. Combridge University Press, Second Edition.
Trindade, J. C. (2010). Separate opinion of, I.C.J, Summary of the Judgment on Pulp Mills (Argentina v. Uruguay) https://www.icj-cij.org/public/files/case-related/135/135-20100420-JUD-01-04-EN.pdf
)
