ابعاد حقوق بین المللی استفاده از هوش مصنوعی در فناوری های فضایی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار پژوهشگاه هوافضا، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، تهران، ایران

چکیده

با تحولات چشمگیر در فناوری‌های فضایی، به‌تدریج از هوش مصنوعی به‌جای انسان در تصمیم‌گیری‌ها استفاده شده است. هوش مصنوعی توانایی تفکر منطقی، مدیریت اعمال خود و تصحیح تصمیم‌ها در صورت تغییر در شرایط خارجی را دارد. فناوری‌های نوین فضایی هوشمند با هدف انجام فعالیت‌های گوناگون فضایی نظیر پردازش داده‌ها و اطلاعات فضایی، حذف پسماندهای فضایی، استخراج منابع طبیعی فضا و اکتشافات بدون دخالت انسانی درحال‌توسعه هستند. با‌ وجود ‌این، تنظیم فعالیت بازیگران فضایی و به‌ویژه بازیگران خصوصی و نظارت بر این فعالیت‌ها توسط دولت‌ها در استفاده از این نوع فناوری‌ها یکی از مسائل جدید در حوزهٔ حقوق بین‌الملل فضایی شده است. ازآن‌جاکه تعهد دولت‌ها در چهارچوب حقوق بین‌الملل فضایی بر مبنای رفتار انسانی تبیین شده است، در مواجهه با نظارت بر عملکرد فناوری‌های فضایی هوشمند و جبران خسارت حاصل از عملکرد آن‌ها، این مسئله مطرح می‌شود که آیا مقررات بین‌المللی فضایی موجود درخصوص مسئولیت بین‌المللی دولت‌ها برای نظارت بر فعالیت‌های فضایی و جبران خسارت، که مبتنی بر رفتار انسانی است، می‌تواند همچنان بر استفاده از این فناوری‌ها نیز اعمال شود یا باید مقررات فضایی نوینی تدوین شود. با تفسیر موسع مفاد مادهٔ 6 و 7 معاهدهٔ فضای ماورای جو 1967 در باب مسئولیت دولت‌ها برای نظارت بر فعالیت‌های فضایی و همچنین مسئولیت برای جبران خسارت، می‌توان این مقررات را همچنان قابل‌اعمال دانست. با ‌وجود ‌این، به ‌نظر می‌رسد تدوین مقررات بین‌المللی فضایی جدید به‌طور خاص می‌تواند گام مهمی در تعیین و تشخیص بهتر مسئولیت دولت‌ها برای نظارت بر استفادهٔ بازیگران فضایی از فناوری‌های فضایی هوشمند و جبران خسارت ناشی از آن باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

International Space Law and the Use of Artificial Intelligence in Space Technologies

نویسنده [English]

  • hamid kazemi
Assistant Professor in Aerospace Research Institute, Ministry of Science, Research and Technology, Tehran, Iran
چکیده [English]

With the tremendous developments in space technologies in recent years, artificial intelligence is used instead of humans in decision-making. Artificial intelligence (AI) by the ability to think logically, manage its actions and correct its decisions when external conditions change without human interference. New intelligent and autonomous space technologies are being developed for various space activities. It uses for different applications such as processing of space data and information, debris removal, and exploration and extraction of natural resources in outer space. However, regulating the activities of space-faring and especially private actors in the use of AI in space technology and dispute settlement between the states have become one of new issues in international space law. Since the state's responsibility in space law is explained based on human behaviour, the issue arises that the existing international space regulations related to the state's responsibility to regulate space activities and their liability that is based on human behaviour can still be applied to the use of the new technologies or we need the new legal measures in international space law. It seems that with the extensive interpretation of Articles 6 and 7 of the Outer Space Treaty regarding state responsibility and liability, these provisions can still be considered applicable. Nevertheless, the new international space regulations can be an essential step in better determining and recognizing the state responsibility and liability of space actors that use space technologies that use AI.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Artificial Intelligence. International Law
  • Space Technology
  • Responsibility
  • Liability

مراجع

Abashidze, A.K., Ilyashevich, M., & Latypova, A. (2022). Artificial intelligence and space law. Journal of Legal, Ethical and Regulatory Issues, 25(S3), 1-13.
Cheng, B. (1995). International Responsibility and Liability for Launch Activities. Air & Space Law, 20(6), 297-310.
Cheng, B. (1998). Article VI of The 1967 Space Treaty Revisited: “International Responsibility,” “National Activities,” And The Appropriate State. Journal of Space Law, 26(1), 7-32.
Cuellar, M. F. (2017). A Simpler World? On Pruning Risks and Harvesting Fruits in an Orchard of Whispering Algorithms. UCDL Review, 51, 27-39.
Dennerley, J. A. (2018). State Liability for Space Object Collisions: The Proper Interpretation of “Fault” for the Purposes of International Space Law. European Journal Of International Law, 29(1), 281-293.
European Commission, White Paper on Artificial Intelligence-A European approach to excellence and trust, COM (2020). 65 final (Brussels, 19.2.2020) available at: https://ec.europa.eu/info/sites/info/files/commission-white-paper-artificial-intelligence-feb2020_en.pdf (last visited: 2022.11.10).
Giuffrida, I. (2019). Liability for Ai Decision-Making: Some Legal and Ethical Considerations. Fordham L. Rev., 88, 439-444.
Karnow, C. E. (1996). Liability for Distributed Artificial Intelligences. Berkeley Technology Law Journal,
Kowert, W. (2017). The Foreseeability of Human-artificial Intelligence Interactions. Texas Law Review, 96, 181-183.
Lee, R. j. (2003). The Convention on International Liability for Damage Caused by Space Objects and the Domestic Regulatory Responses to Its Implications. Singapore Journal of International & Comparative Law, 4(1), 1-27.
Long, G. A. (2014). Small Satellites and State Responsibility Associated With Space Traffic Situational Awareness at 3, 1st Annual Space Traffic Management Conference “Roadmap to the Stars,” Embry-Riddle Aeronautical University, Daytona Beach, Fla., Nov. 6.
Martin, A. S., & Freeland, S. R. (2020). Artificial Intelligence–A Challenging Realm for Regulating Space Activities. Annals of Air and Space Law, 45, p. 275-306.
Masson-Zwaan, T., & Mahulena, H. (2019). Introduction to Space Law. Kluwer Law International BV, p. 32.
Messerschmidt, J. E. (2013). Hackback: Permitting Retaliatory Hacking by NonState Actors as Proportionate Countermeasures to Transboundary Cyberharm. Colum. J. Transnat'l L., 52, 275-305.
Report of the Committee on the Peaceful Uses of Outer Space (2018). available at: https://www.unoosa.org/oosa/en/oosadoc/data/documents/2018/a/a7320_0.html (last visited: 2022.11.10)
Solum, L. B. (1992). Legal Personhood for Artificial Intelligences. NCL Rev., 70, 1231-1238.
Soroka, L., & Kurkova, K. (2019). Artificial Intelligence and Space Technologies: Legal, Ethical and Technological Issues. Advanced Space Law, 3(1), 131-139.
Stewart, E. (2019). Self-driving cars have to be safer than regular cars. The question is how much. In Vox (Vol. 17).
Tricot, R., & Sander, B. (2010). Recent Developments: The Broader Consequences Of The International Court of Justice’s Advisory Opinion On The Unilateral Declaration of Independence In Respect Of Kosovo. Columbia Journal of Transnational Law, 49, 321-327.
von der Dunk, F. G. (2015). Legal aspects of navigation-The cases for privacy and liability: An introduction for non-lawyers.
von der Dunk, F. G. (2013). Outer Space Law Principles and Privacy. In Evidence from Earth Observation Satellites: Emerging Legal Issues, Denise 
حقوق فناوری های نوین
دوره 4، شماره 7 - شماره پیاپی 7
بهار و تابستان
فروردین 1402
صفحه 163-177

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 10 دی 1401
  • تاریخ بازنگری: 28 دی 1401
  • تاریخ پذیرش: 24 اسفند 1401

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار