قواعد، ابراز و پذیرش ادله و تفحص و افشا در داوری قراردادهای تجاری بین‌‏المللی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران

2 کارشناسی ارشد حقوق اقتصادی، دانشگاه شهید بهشتی ، تهران

چکیده

داوری در عرصۀ تجارت بین‌‏المللی و نیز روابط داخلی اهمیتی روزافزون دارد. اصل حاکمیت اراده و آزادی طرفین بر تمامی جوانب داوری از جمله قواعد، ابراز و ارزش ادله نیز حاکم است. این امر موجب سردرگمی طرفین داوری می‌شود، به‌‏ویژه این‏که نقش قاضی در ادارۀ شیوۀ ابراز ادله، ارزش‌گذاری و تفحص و جست‌‏وجو در دو نظام حقوقی کامن لا و سویل لا تفاوت‌های بسیاری دارد و در داوری‌های بین‏‌ن‌المللی که طرفین یا داوران پیشینۀ حقوقی متفاوتی دارند سردرگمی اجتناب‌‏ناپذیر است. لذا شناخت رویۀ داوری تجاری بین‌المللی در رابطه با قواعد، شیوۀ ابراز، و تفحص و افشا اهمیت بسزایی دارد. در این پژوهش روی‏ه‌ها و قوانین و قواعد داوری تجاری بینن‌المللی در ایران و نمایندگان عمدۀ دو نظام حقوقی کامن لا و سویل لا بررسی شده است. ادله در داوری تجاری بینن‌المللی رویۀ خاص خود را دارد و نه مشابه دادگاه‌های سویل لا و نه کامن لا است. با توجه به وجود این رویۀ خاص و عدم امکان اتکا به دانسته‌های سنتی، لازم است حقوق‌دانان با رویه‌های ادله در داوری تجاری بینن‌المللی آشنا شوند. همچنین آگاه باشند که این قواعد وابسته به آزادی اراده و انتخاب طرفین است و تمهیدات لازم را برای تعیین قواعد ادله پیش از بروز اختلاف یا شروع رسیدگی فراهم آورند. توصیۀ این پژوهش، انتخاب راهنماهای استاندارد دربارۀ ادله در داوری مانند راهنمای کانون وکلای بینن‌المللی و درج آن‌ها در شرط یا موافقت‌‏نامۀ داوری است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Rules, Submission, Admission and Discovery and Disclosure in International Commercial Arbitration

نویسندگان [English]

  • Simin Vahedi 1
  • Shahab Dalvandi 2
1 PhD in Private Law, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
2 Master of Economic Law, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
چکیده [English]

Arbitration is playing a very important role in international and domestic commerce. Party autonomy and free will are prevalent in all aspects of arbitration which includes rules of evidence, submission, admission, and disclosure. Lack of predetermined rules and leaving them to the parties or the tribunal causes confusion, especially as the judge's role in the management of the submission of the evidence, the value of evidence and the discovery and disclosure are distinctively different in Civil and Common Law traditions. Therefore, knowing the practice of international commercial arbitrations with regards to evidence is of crucial importance. In this paper, the practice, laws and rules of international commercial arbitration are examined in Iran and representatives of Civil and Common Law traditions. International commercial arbitration has developed its own specific rules and practice of evidence which not that of neither Common nor Civil law's. Considering this specific practice and the fact that one cannot rely on their knowledge of domestic procedures, it is necessary for the lawyers to become familiar with the rules of evidence in international commercial arbitration. It is also necessary to note that these rules are governed by part autonomy, and they should think of setting the rules of evidence before any dispute or at least before the commencement of the proceeding. This paper recommends using the standard guidelines on the rules of evidence such as those published by the International Association Bar and incorporating them in their arbitration clauses or agreements. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Rules of evidence"
  • Submission
  • admission
  • compulsory discovery and value of evidence"
  • "
  • international commercial arbitration"

مراجع

بابایی، عطیه (1395). «ارزش اثباتی ادله در قانون حاکم بر داوری تجاری بین‏المللی». فصلنامۀ علمی پژوهشی فقه و مبانی حقوق اسلامی، سال نهم، شمارۀ 3، ص 11-24.
دادرس، پیمان و طالبیان، سیدامیرحامد (1395). «تحلیلی نظری و کاربردی بر چالش‏های نوین تحصیل ادله در داوری‏های بین‏المللی با رویکردی تطبیقی و انتقادی». فصلنامۀ تحقیقات حقوقی، شمارۀ 76، ص 234.
کامل، حمید (1399). «استنادپذیری ادله اثبات دعاوی در داوری‏های تجاری بین‏المللی». تحقیقات حقوق قضایی، سال اول، شمارۀ 1، ص 239-266.
محبی، محسن و جعفری ندوشن، شهاب (1394). «نظام‏های تفتیشی و اتهامی در داوری تجاری بین‏المللی». مجلۀ حقوقی بین‏المللی، دورۀ 32، شمارۀ 52، ص 9-34.
یونسیان، آزاده (1395). ادله اثبات دعوی در داوری‏های تجاری بین‏المللی. تهران: سها دانش.
Born, B. G. (2014). International Commercial Arbitration. 3rd Ed. Hague: Kluwer Law International.  
Brower, C. (1994). “Evidence Before International Tribunals: The Need for Standard Rules”. The International Lawyer, 28(1), 48-58.
Delvolve, J.-L., Pointon, G. H., & Rouche, J. (2009). A Dynamic Civil Law Approach to International Arbitration. 2nd, Ed. Hague: Kluwer Law International.
Fischer, R. D., & Haydock, R. S. (1995). "International Commercial Disputes Drafting an Enforceable Arbitration Agreement". William Micheal Law Review, 21, 941-987.
Gaillard, E., & Savage, J. (1999). Fouchard Gaillard Goldman on International Commercial Arbitration. Hague: Kluwer Law International.
Holtzmann, H., & Neuhaus, J. (1989). A Guide to the UNCITRAL Model Law on International Commercial Arbitration: Legislative History and Commentary. Kluwer Law and Taxation Publishers.
Kaufman-Kohler, G., & Bärtsch, P. (2004). “Discovery in International Arbitration: How Much is Too Much?”. SchiedsVZ ,13, 16–7.
Lew, J. M., Mistelis, L. A., & Kroll, S. M. (2003). Comparative International Commercial Arbitration. Kluwer Law International.
Morgan, W.G. (1986). “Discovery in Arbitration”. Journal of International Arbitration, 3(3), 42.
Oklay, J. B., & Vikram, A. D. (2009). American Civil Procedure: A Guide to Civil Adjudication in Us Courts. Kluwer Law International.
Park, W. (2006). “The Procedural Soft Law of International Arbitration: Non-Governmental Instruments”. in Pervasive Problems in International Arbitration by Loukas A. Mistelis and Julian D.M. Lew, Kluwer Law International.
Park, W. (2007). “Procedural Default Rules Revisited”. In Julian D. M. Lew and Loukas A. Mistelis eds Twenty Years of the Annual Lecture of the School of International Arbitration. Kluwer Law International.
Rau, S., & Sherman, E. F. (1995). “Traditional and innovation in international arbitration procedure”. Texan Law Journal, 30, 89-120.
Redferm, A., & Hunter, M. (2004). Law and Practice of International Commercial Arbitration, 4th ed. Bath: Sweet and Maxwell.
Rovine, A. W., & Chinn, C. (2008). “The International Arbitrator's Duty to Investigate a Conflict”. The United States Approach. Transnational Dispute Management, 5(4).
Rubinstein, J. H. (2004). “International Commercial Arbitration: Reflections at the Crossroads of the Common Law and Civil Law Tradition”. Chicago Journal of International Law, 5(1), 303.
Sattar, S. (2011). “Document production and the 2010 IBA Rules on the Taking of Evidence in International Arbitration”. International Arbitration Law Review, 14(6), 215.
Sharpe. J. K. (2006). “Drawing Adverse inference from the non-producing of evidence”. Arbitration International, 22(4), 549-571.
Straus, M. (1986). “The Practice of the Iran-U.S. Claims Tribunal in Receiving Evidence”. Journal of International Arbitration, (3), 57-69.
Trittmann , R., & Kasolowsky, B. (2008). “"Taking Evidence in Arbitration Proceedings Between Common Law and Civil Law Traditions – The Development of a European Hybrid Standard for Arbitration Proceedings”. UNSW Law Journal, 31(1), 330.
Van Mehren, G. M., & Salomon, C. T. (2003). “Submitting Evidence in an International Arbitration: The Common Lawyer's Guide”". Journal of International Arbitration, 20(3), 285–294.
Corp. v. Islamic Republic of Iran, 373 (Iran-US Tribunal, 382 1985)
Weatherford v. Islamic Republic of Iran, 305 (Iran US Tribunal 2 15, 1985).

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 10 اسفند 1399
  • تاریخ بازنگری: 19 اسفند 1399
  • تاریخ پذیرش: 10 فروردین 1400

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار